Chociaż pierwsze próby użycia strumienia wody o wysokim ciśnieniu do oddzielania materiału datuje się na połowę XIX wieku ( hydraulic mining ), to dopiero w latach trzydziestych XX wieku strumień wody pod wysokim ciśnieniem zaczął być używany jako przemysłowe narzędzie tnące do cięcia papieru. Technologia cięcia wodą zaczęła się rozwijać po II wojnie kiedy szukano efektywnych metod cięcia przemysłowego.

Strumień wody o wysokim ciśnieniu umożliwiał cięcie tylko miękkich materiałów. Dodanie ścierniwa umożliwiło zastosowanie technologii do cięcia również twardych materiałów.

W 1958 r Billie Schwacha skonstruował system używający ultra wysokiego ciśnienia ( 690 MPa ) do cięcia twardych materiałów takich jak stal nierdzewna który był używany w przemyśle lotniczym. Technologia nie była doskonała – pojawiły się problemy z rozwarstwianiem się materiału.

Fot. Schemat systemu Billie Swacha, źródło: USPTO Patent and Published Application Image Databases

 

 

 

W latach 60-tych eksperymentowano z technologią, opracowano głowice do cięcia wodą z kryzą ( 0.05 mm ) i dyszą.

 

 

Fot. Rozwój głowicy Waterjet, źródło: Wikipedia Commons

 

W 1973 r. John Olsen rozwinął koncepcję pompy wzmacniaczowej ( intensifier pump ) i pod koniec lat 70-tych pojawiły się pierwsze komercyjne maszyny waterjet.